எல்லாம் சரியாகத்தான் நடந்தது…

எந்த இடம் எந்த நேரம் தெரியவில்லை
அது ஒரு ஏகாந்த வேளை
நான்...நீ...நாம் மட்டுமே
எங்கு நோக்கினும் தனிமை
இவ்வுலகம் மிக அமைதியாக
மெல்லிய வேகத்தில்
சுழலத் தொடங்குகிறது
சுழற்சி வேகம் குறைந்ததில்
அந்த இரவு வருடங்களாய் நீண்ண்ண்டு
மெ து வா க நகர்கிறது
நிலவின் வெப்பத்தில்
குளிர்க் காற்று சூடேறி
நம் அணைப்பின் இறுக்கத்தில்
இடைவெளி தொலைத்தக் காற்று
சிரமப் பட்டு நம் சுவாசத்தை நிறைத்த போது
வெட்கம் மறந்த விழிகளுக்குள்
விழித்திருந்த உன் உறக்கத்தில்
சத்தமில்லா முத்தங்கள்
நம் இதழ்களுக்குள் நனைந்தன
அப்போது பரவிய மௌனத்தின் அலரலில்
என் செவிப்பறை தாண்டி ஒலித்த நிசப்தத்தில்
சூரிய ஒளியோடு கரைந்தது
அந்த நீண்ண்ண்ட இரவு
எல்லாம் சரியாகத்தான் நடந்தது
குழந்தை அழும் சத்தம் கேட்டு
காலையில் விழித்தெழும் வரை.......

(பி.கு. இது ஒரு கற்பனை மட்டுமே...அதனால குழந்தை அழுதுச்சா...?

உட்வார்ட்ஸ் கிராப் வாட்டர் கொடுத்தீங்களா...?...அப்படினெல்லாம் யாரும் கேட்கக் கூடாது...)